60 na si Ate Guy at ako Noranian pa rin hanggang ngayon. Bakit nga ba?
One of the Nora articles I read says:
"Nora represents the poor girl on the street that sang, danced and acted her way into the limelight. That is why so many people looked up to her, because by idolizing her they believed that they too could somehow overcome their poverty."
This maybe true for some but for me, it's not exactly the case. Not that there's anything wrong with it. Any inspiration to make ourselves better is always positive. Yun nga lang hindi naman ako na-inspire ni Ate Guy in that way. Kung nagsikap man akong mag-aral para guminhawa kahit konti, labas na si Nora Aunor doon. Hindi ko rin pinangarap na maging singer o artista (kahit sa panaginip pa). Hindi ako pwedeng singer, gold plated ang boses ko di katulad ng kay Ate Guy na golden. Kung sa pag-arte naman, aktres-aktresan lang ako (nag-iinarte kapag may sumpong) samantalang si Ate Guy tunay na aktres. But Ate Guy provided the diversion, spark and excitement to my seemingly monotonous existence noong kabataan at nag-aaral pa ako. Kapag na lolow-batt sa parang walang-katapusan at paulit-ulit na lang na ginagawa, ang mga balitang Nora ay nagsilbing charger (or "electric shock!"). Nalalagyan ng kulay ang buhay kapag may mga kagulat-gulat na nangyayari kay Ate Guy (maganda man o hindi). Natatandaan ko kahit antok na ko noon habang nanonood ng "Nothing but the truth", napabalikwas ako sa balita ni Ate Luds. Hala! Kasal na sila ng lihim ni Boyet. Naging mag-boyfriend pala sila ng lagay na yun? Mawala na kaya si Ate Guy sa showbiz? Diyos ko! huwag naman po sana! Pagkatapos ng halos dalawang taon eh si Boyet pala ang mawawala sa buhay nya. Hmp! kainis, nasandok pa ng iba pero ganun talaga not meant to be sila. At si Ate Guy, namayagpag pa rin (Thank God!). Nakipagbalikan pa sa kanyang first love (never dies! sabi nga nila).
Lumipas pa ang mahigit sa tatlong dekada pero ganito pa rin ang epek ni Ate Guy, kahit pa nga sya ay nawala ng walong taon at naglagi sa malayong Amerika. Maraming unos. Hindi naging madali pero ako, heto Noranian pa rin. Biro nga ng isang kaibigan, magpalit na raw ako ng idol. Lumipat na raw ako sa kabila. Ngeh! No way!
Ewan ko ba, up to now I still can't explain why I got drawn to Nora. Lalo nang mahirap ma-getz ito ng iba. Kapag nga nalaman nila eh malaking HA? at ANO KA BA? ang reaksyon. May kasama pa yang taas ng kilay. Keber! Dedmahin na lang ang hindi makatanggap at makaintindi. Sabi nga ni Cora sa 'Merika: Hindi mo maiintindihan ang hindi mo nararamdaman (or something to that effect).
Bakit nga ba? Try ko lang i-rationalize. First off, mukhang Pinay sya talaga kaya naka-identify sa kanya ang ordinaryong Pilipino (katulad ko siempre). Sa kabilang banda, naiiba naman ang itsura nya sa mga tipikal na artista noon (at ngayon) kaya madali rin syang matandaan (for good and bad). Better heard than seen, mukhang atsay daw (siempre kampi tayo sa naaapi). As if naman na magaganda ang mga namimintas na yan. Hmp! Galing sa hirap kaya malapit din sa mga mahihirap (ang dami pa namang mahirap sa Pinas at isa na ako roon). Simple at hindi pa-sosyal kaya hindi naiilang ang mga tagahanga. Hindi raw nagi-Ingles. Heno ngayon? Pilipino naman sya. Di raw makasagot nang maayos sa interbyu. Siguro nga pero hindi naman sa lahat ng interbyu ha? Depende rin sa mood nya at kung sino ang nagi-interbyu. Walang yabang sa katawan (kahit maraming talento na pwedeng ipagyabang). 'Yun nga lang meron syang mga "topak" times (pasensya na, tao lang eh). Pwedeng mangagat kung nasasaktan (hindi naman sya Santa). Misteryosa at moody kaya nakaka-intriga ang personality. Super-gwapo ang mga naging boyfriend nya ha? At mainggit ba (May gayuma kaya sya?). Grabeng ma-inlove, hahamakin ang lahat, daig ang mga love stories sa pelikula (hopeless romantic pa naman ako). Kontrobersyal, pasaway, unconventional, mapang-hamon, matapang. Di bale ng pumalpak basta nasubok ang kakayahan at maraming beses nyang napatunayan na kaya nya ha? Noong araw ay marami rin syang natulungan sa abot ng kanyang makakaya (no press release please!). Hindi rin nawala ang nanloko sa kanya (at nakinabang). Kapag nadapa, marunong bumangon. Kung matalo, marunong tumanggap. Kung manalo, mapagpakumbaba. Nasa itaas, nasa ibaba, may saya, may lungkot, may nakakahiya at nakakadismaya...ganun talaga kasama lahat sa buhay yan, lalo na sa buhay ng isang Nora Aunor.
Marami rin akong naging kaibigan dahil kay Ate Guy, mula sa yahoo group, icon and lately, sa Facebook. Nakakatuwa na palaging nagku-krus ang landas ng mga Noranians. Walang kawala! Pare-pareho kasi ang pangarap at hinahanap.
Ok, patung-patong na dahilan nga yata ang pagiging Noranian. Kailangan pa bang banggitin na sya ay isang henyo ng sining? Naiiba ang timbre ng boses, magaling kumanta. Pero sabi ng iba eh marami pa raw mas magaling ngayon at si Ate Guy hindi kayang bumirit. Bakit pa kaya? Hindi naman kailangang mapatiran ng litid sa leeg para patunayan na mahusay kang kumanta noh? Sige na nga, i-respeto ang type ng iba. Basta ako mas gusto ko yung nare-relax ako habang nakikinig ng awitin at nagagawa yun ni Ate Guy. Sana bumalik na ang boses nya at makakanta sya ulit. Kung sa pag-arte naman ang pag-uusapan, hindi gumagalaw, hindi nagsasalita pero naipapahatid ang totoong mensahe. Tagos sa mata. Nararamdaman. Parang hindi umaarte. Pano nya nagawa yun? Magic kaya o himala? O talagang natural ang galing. Pilipino man o banyaga ay humahanga. Nag-iisa lang si Ms. Nora!
Kung nabawasan man ang kasikatan nya ngayon, tanggap ko na rin yan. Pana-panahon lang naman pero ang panahon ng isang Nora Aunor, mahirap nang mahigitan o matularan pa. Maraming sumibol na bagong singer at artista. Namayagpag sandali at pagkatapos ay nawalang parang bulalakaw. Hindi kasi sapat ang kabataan, kagandahan, kasikatan at pagsunod sa kalakaran. Mahalaga na mapatunayan ang tunay na talento na mas pinagyaman sa pagdaan ng panahon at nagpabago ng panahon... ang talento na hindi inaangkin na pang-sarili, bagkus ay ipinamamahagi at ibinabalik sa lahat, ipinagmamalaki at nagbibigay ng karangalan sa bayan. Sino pa ba ang nag-iisa at natatangi? My Only National Artist!
Haay, at magtaka pa ba kung bakit ako naging Noranian?
Maraming salamat Ate Guy at maligayang bati sa iyong ika-60 kaarawan!
Dasal namin ang iyong mabuting kalagayan at mapayapang kaisipan. God Bless..
